Sa isang maliit na barangay sa Sta. Rita, Samar, may isang batang nagngangalang Juan. Siya ay isang masipag na mag-aaral sa elementarya, kilala sa kanilang klase sa pagiging tahimik at masunurin. Isang araw, napansin ng kanyang guro, si Ma'am Liza, na palaging tinatakpan ni Juan ang kanyang papel kahit na hindi naman sila nagsusulit.
Sa kagustuhang malaman ang dahilan, tinanong ni Ma'am Liza si Juan. Sa umpisa, nag-atubili si Juan na magkwento, ngunit sa bandang huli, ipinakita niya ang kanyang ginagamit na bolpen. Ito ay isang makeshift na bolpen, gawa sa sirang panulat na may kahoy na hawakan at makalumang tinta.
loading...
"Nakakahiya po kasi, Ma'am," wika ni Juan. "Wala po kasi kaming pambili ng bagong bolpen."
Naiyak si Ma'am Liza sa narinig. Naantig ang kanyang puso sa simpleng pangarap ni Juan na makapag-aral gamit ang maayos na gamit. Nang sumunod na araw, ipinatawag ni Ma'am Liza ang lahat ng kanyang mga estudyante at inilabas ang isang kahon na puno ng mga bagong bolpen.
"Ito ay para sa inyo, mga bata," sabi niya. "Walang dapat ikahiya sa pagkakaroon ng pangarap na matuto. Lahat tayo ay may karapatang gumamit ng mga kagamitan na makakatulong sa ating pag-aaral."
Naging inspirasyon si Juan sa kanyang mga kamag-aral. Ang kanyang kuwento ay naging paalala sa lahat na ang edukasyon ay hindi nasusukat sa gamit na hawak, kundi sa determinasyon at pagsisikap ng isang estudyante.
0 Mga Komento